Psycholog dziecięcy Kraków

Wizyta u psychologa dziecięcego ma na celu poprawić jakość życia dziecka i rodziców a tym samym – całej rodziny. Nasi specjaliści podejmują pracę z małym i dorastającym Pacjentem po to, aby złagodzić trudności w obszarze, z którym dziecko sobie nie radzi.

Warto zaznaczyć, że w niektórych przypadkach nie ma możliwości oddzielenia pracy nad niektórymi schematami zachowań dziecka czy jego sposobie postrzegania otoczenia w oddzieleniu od wzorców rodzinnych. Dlatego nierzadko praca z dzieckiem to praca również z rodziną.

Czym zajmuje się psycholog dziecięcy, jaka jest cena konsultacji ze specjalistą i gdzie znaleźć dobrego psychologa dziecięcego w Krakowie? Przeczytaj artykuł przygotowany przez ekspertów Centrum Zdrowia Psychicznego MindHealth.

Spis treści:

• Psycholog dziecięcy Kraków - obszary działania
• Czym zajmuje się psycholog dziecięcy?
• Cena psychologa dziecięcego w Krakowie
• Z jakimi problemami zwrócić się do psychologa dziecięcego w Krakowie? 
• Jak wygląda rozmowa z psychologiem dziecięcym?
• Zaburzenia zachowania i emocji
• Psycholog dziecięcy w Krakowie

Psycholog dziecięcy Kraków - obszary działania

Obecnie nie traktuje się już wizyty u psychologa jako oznaki słabości, czy zachwiania zdrowia psychicznego. Wynika to przede wszystkim z większej świadomości społeczeństwa odnośnie potrzeby dbania o zdrowie (pod względem psychologicznym i psychicznym) jak i wiedzy na temat zawodu psychologa i świadczeń przez niego wykonywanych.

Pomoc psychologiczna skierowana jest zarówno do osób dorosłych, jak i dorastającej młodzieży, dzieci i całej rodziny – która jako podstawowa grupa społeczna cechuje się określonym rodzajem więzi i zespołem funkcji.

Praca psychologa dziecięcego polega głównie na profesjonalnym wsparciu Pacjenta (jego rodziców, opiekunów, rodziny) w pokonywaniu trudności lub problemu obniżającego jakość życia. Jak każdy psycholog – specjalista zajmujący się małym (i większym) Pacjentem, pracuje nad schematami zachowań dziecka, których poprawa (na lepsze) zmieni również sposób postrzegania go przez otoczenie (rodziny, rówieśników, w domu, w szkole).

Terapia psychologiczna ma sprawić, że dziecko zacznie lepiej radzić sobie z przeciwnościami - jeżeli Pacjent nie radzi sobie w określonym obszarze (np. w relacjach z rówieśnikami), psycholodzy dziecięcy planują i realizują strategię, która może równolegle wzmacniać inne zdolności wpływające na codzienne zachowanie się dziecka (np. wzmacnianie samooceny).

Czym zajmuje się psycholog dziecięcy?

Psycholog dziecięcy to specjalista posiadający odpowiednie wykształcenie, kwalifikacje i predyspozycje do pracy z dziećmi oraz dorastającą młodzieżą. Pomoc psychologa dziecięcego jest potrzebna rodzicom, którzy:

• odczuwają niepokój związany z podejrzeniem nieprawidłowości w rozwoju dziecka;
• zauważają alarmujący sposób zachowywania się dziecka (zarówno w domu, jak i w szkole), w kontaktach z rówieśnikami, z osobami bliskimi;
• zauważają, że dziecko wymaga wsparcia w procesie wychowawczym, mierzą się z problemami okresu adolescencji, zachowaniami opozycyjno-buntowniczymi, trudnościami w opanowaniu emocji u dziecka, agresją, impulsywnością i wrogością;
• czują potrzebę skonsultowania się z psychologiem dziecięcym, aby rozwiać swoje wątpliwości, uspokoić się;
• borykają się z problemem rodzinnym i próbują ograniczyć negatywny wpływ tego problemu na dziecko (nagła zmiana sytuacji życiowej, obniżenie jakości życia, trudności finansowe, rozwód);
• martwią się nadmierną nieśmiałością, lękliwością, trudnościami dziecka w nawiązywaniu kontaktów rówieśniczych;
• chcą, aby specjalista pomógł dziecku, które boryka się z niskim poczuciem własnej wartości, z negatywnym obrazem i postrzeganiem siebie;
• zaobserwowali nagłą, nietypową, niepokojącą zmianę u dziecka, zarówno w sposobie zachowywania się, jak i w wyglądzie (np. podejrzenie, że dziecko może mieć styczność z niebezpieczną, autorytarną grupą społeczną, z narkotykami);
• są w trakcie procesu diagnostycznego (diagnoza niepełnosprawności).
  
  

Kiedy warto udać się z dzieckiem do psychologa?

Zmiana w sposobie życia, podejścia do rodzicielstwa czy rozwój nowych technologii sprawia, że potrzeba skonsultowania się z psychologiem dziecięcym nie jest już tematem tabu. Dzieci tak jak i dorośli, mają mnóstwo swoich problemów, których ranga może nie wydawać się dla dorosłego istotna. Takie błędne przekonanie nie tylko rodzi konflikt, ale również niezrozumienie pogłębiające problem dziecka.

Działaniem profilaktycznym rodzica (opiekuna) jest również udanie się na konsultacje z psychologiem dziecięcym w przypadku, gdy u dziecka podejrzewa się istnienie choroby natury psychicznej lub zaburzeń rozwoju. Wówczas specjaliści dokonują wstępnej weryfikacji istniejących objawów i podejmują decyzję o dalszym diagnozowaniu przez lekarza-psychiatrę (podejrzenie autyzmu, zespołu Aspergera).

Psycholog dziecięcy pracuje również z dziećmi, u który zdiagnozowano problem psychiczny. W takiej sytuacji specjalista podejmuje się działań terapeutycznych – po wcześniejszym ustaleniu z opiekunami, planu terapii i sposobie jej realizacji.

Cena psychologa dziecięcego w Krakowie

Ile kosztuje psycholog dziecięcy w Krakowie? Cena specjalistycznej konsultacji w Centrum Zdrowia Psychicznego Mind Health w Krakowie zaczyna się od 200 zł*. Istnieje możliwość przeprowadzenia konsultacji telemedycznych.

Jeżeli szukasz psychologa dziecięcego w Krakowie, umów się na konsultację w naszym Centrum Zdrowia Psychicznego MindHealth. Zapisy przyjmowane są pod numerem telefonu 22 566 22 24 a także online, za pośrednictwem sklepu internetowego. Skontaktuj się już dziś!

* Przedstawiona cena ma charakter informacyjny i nie stanowi oferty handlowej w rozumieniu Art.66 par.1 Kodeksu Cywilnego.

Kiedy iść do psychologa dziecięcego w Krakowie?

Rodzice (opiekunowie) korzystający z usług psychologa dziecięcego, zgłaszają się do specjalistów z wieloma różnymi problemami, dylematami i pytaniami. Do psychologa dziecięcego warto zwrócić się po pomoc, gdy zaobserwujemy:

• problemy wychowawcze (współpraca z dzieckiem, które np. nie słucha się, wciąż czegoś chce, nie chce się uczyć, jest niesamodzielne, jest agresywne słownie i fizycznie);
• objawy nieharmonijnego rozwoju emocjonalnego, społecznego lub związanego z ogólnym stanem zdrowia;
• problemy okresu adolescencji;
• zaburzenia zachowania;
• niepokojące zainteresowania;
• nadmierne korzystanie z nowych technologii i Internetu (podejrzenie uzależnienia od ekranu, gier, bycia online);
• inne nietypowe sytuacje i zachowania dziecka.

Ponadto, z konsultacji psychologicznej mogą skorzystać rodzice (opiekunowie) dzieci z podejrzeniem lub już zdiagnozowanym problemem, takim jak:

• zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD);
• uzależnienia od substancji psychoaktywnych (lub eksperymentowanie z takimi substancjami) oraz uzależnieniami czynnościowymi;
• zaburzenia lękowe (w tym lęk separacyjny, ciągły strach);
• zaburzenie obsesyjno-kompulsywne;
• napady paniki;
• zaburzenia odżywiania (bulimia, anoreksja, kompulsywne objadanie się);
• choroba afektywna dwubiegunowa;
• depresja;
• inne problemy psychologiczne i emocjonalne.
  
  

Problemy w szkole

Celem podjętej terapii psychologicznej jest rozwinięcie u dziecka umiejętności pokonywania trudności w szkole. Dzięki współpracy psycholog dziecięcy buduje poczucie tożsamości, zwiększając poczucie sprawczości i samooceny dziecka. Po terapii rodzice mogą zaobserwować pozytywną zmianę u dziecka, które zaczyna lepiej komunikować się z rówieśnikami.

Psycholog dziecięcy zajmuje się również zaburzeniami w sferze rozwojowej związanymi m.in. z rozwojem mowy, języka czy artykulacją. Specjalista wspiera również prawidłowy rozwój umiejętności szkolnych, zmniejszając trudności takie jak: dysleksja, dysortografia, akalkulia czy dysgrafia. Terapia podjęta u psychologa ma na celu wprowadzenie zmian w funkcjonowaniu poznawczym, emocjonalnym i społecznym.

Jak wygląda rozmowa z psychologiem dziecięcym?

Choć niektórzy rodzice mogą mieć obawy, czy korzystać z usług psychologa dziecięcego, warto podkreślić, że specjaliści zajmują się również diagnozowaniem ogólnego stanu rozwoju dziecka.

Przyjętą przez psychologa techniką może być test diagnozowania aktualnego rozwoju dziecka (np. DSR — Dziecięca Skala Rozwojowa). Specjaliści zajmują się diagnozowaniem dysleksji czy dyskalkulii a jeśli to konieczne – przeprowadzają również testy inteligencji.

Rozmowa z psychologiem dziecięcym może okazać się niezbędna jeśli rodzice zauważają, że ich dziecko jest przesadnie nieśmiałe, nadwrażliwe lub z reguły w kontaktach z otoczeniem (w tym rówieśniczym) przybiera postawę bierną i wycofaną.

Wizyta u specjalisty ma pomóc zarówno dziecku jak i rodzicom (opiekunom) a im szybciej podjęta decyzja o konsultacji z psychologiem dziecięcym, tym większa szansa na poprawę kontaktu z dzieckiem i mniejsze ryzyko pogłębiania się problemu.

Zaburzenia zachowania i emocji

Konsultacja z psychologiem dziecięcym jest wręcz niezbędna, jeśli zauważa się u dziecka trudności adaptacyjne, zachowania agresywne, konfliktowość, częste rozdrażnienie czy nadpobudliwość.

Niepokojące u dzieci są zwłaszcza zaburzenia zachowania i emocji lub ich podejrzenie wystąpienia (w trakcie rozwoju). Zamieszczone w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i wieku młodzieńczym, występują z kodami od F90 do F98.

Wyróżnia się:

• zaburzenia zachowania (ograniczone do środowiska rodzinnego; z nieprawidłowym procesem socjalizacji, z prawidłowym procesem socjalizacji);
• zaburzenie opozycyjno-buntownicze;
• inne zaburzenia zachowania (również bliżej nieokreślone).
  
  

Zaburzenia aspołeczne

Zaburzeniami aspołecznymi nazywamy zachowania destrukcyjne i dyssocjalne, które są szczególnie dotkliwe dla otoczenia i osób najbliższych. Do tej kategorii przypisywane są wszelkie zachowania agresywne, zarówno słowne jak i fizyczne, które mają na celu zastraszenie i sterroryzowanie innych osób (nie tylko rówieśników).

Dzieci z zaburzeniami aspołecznymi mają tendencje do kłamania i zachowań destrukcyjnych (kradzieże, wandalizm) a ich skłonność do łamania zasad i norm społecznych sprawiają, że dzieci zachowują się niebezpiecznie w stosunku do siebie a przede wszystkim do otoczenia.

Zaburzenia opozycyjno–buntownicze

Zaburzenia tego rodzaju zazwyczaj występuje u dzieci młodszych. Choć mali Pacjenci nie zachowują się aspołecznie lub skrajnie agresywnie to cechą zaburzenia jest nasilone, buntownicze nastawienie dziecka, którego nastrój jest drażliwy, gniewny. Opiekunowie zauważają, że zachowanie dziecka jest prowokacyjne, kłótliwe a nierzadko również mściwe.

Według kryterium DSM V, zaburzenie opozycyjno-buntownicze diagnozuje się jeśli w okresie co najmniej 6 miesięcy, dziecko m.in.:

• często traci panowanie nad sobą i swoim zachowaniem;
• często jest złe, rozżalone, drażliwe, poirytowane;
• często kłóci się z dorosłymi (w tym opiekunami) lub z innymi dziećmi;
• aktywnie przeciwstawia się lub odmawia zastosowania się do ustalonych zasad;
• obwinia innych za swoje błędy i przewinienia.
  
  

Źródła:

• Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10, F91 Zaburzenia zachowania
• Wolfgang Gaebel, Jürgen Zielasek, Geoffrey M. Reed Zaburzenia psychiczne i behawioralne w ICD-11: koncepcje, metodologie oraz obecny status
• Anna Worsztynowicz Ocena sprawności intelektualnej dzieci w wieku szkolnym
• Ethical Principles of Psychologists and Code of Conduct