Psycholog dziecięcy Toruń - rola, zadania, kiedy zapisać dziecko do psychologa?

Dbałość o komfort i dobre samopoczucie dziecka jest w dzisiejszych czasach szczególnie ważna, dlatego psychologowie dziecięcy pomagają opiekunom przejść przez trudniejszy okres w życiu ich dziecka.

W przypadku podejrzenia zaburzeń rozwojowych czy zachowania, udzielenie niezbędnego wsparcia jest kluczowe dla dalszego powodzenia psychospołecznego, zmniejszenia lub usunięcia powstałych nieprawidłowości.

Kim jest psycholog dziecięcy, jakie są jego zadania i jak wygląda wizyta u specjalisty? Ile kosztuje konsultacja psychologa dziecięcego w Toruniu? Przeczytaj artykuł przygotowany przez naszych ekspertów i umów dziecko na wizytę u doświadczonego specjalisty w MindHealth – Centrum Zdrowia Psychicznego w Toruniu.

 
Spis treści:

• Kim jest psycholog dziecięcy?
• Psycholog dziecięcy Toruń - zadania
• Przyczyny i objawy problemów psychologicznych dziecka
• Kiedy umówić dziecko do psychologa dziecięcego?
• Przebieg wizyty u psychologa dziecięcego
• Psycholog dziecięcy Toruń - metody terapii

Kim jest psycholog dziecięcy?

Psycholog dziecięcy w Toruniu to specjalista pomagający rodzicom (opiekunom) w rozwiązywaniu  problemów psychologicznych dziecka i rodziny (poradnictwo psychologiczne). Psycholog udziela niezbędnego wsparcia, mającego zmniejszyć lub usunąć powstałe nieprawidłowości i dysfunkcje np. w wyniku oddziaływania psychoterapeutycznego.

Zgodnie z ustawą, specjalizację w kierunku psychologii definiuje się jako zawód zaufania publicznego. Psycholog dziecięcy pracuje samodzielnie, a pełne prawo do wykonywania świadczeń psychologicznych uzyskuje z chwilą ukończenia odpowiedniego kształcenia i stażu.

Dodatkowa certyfikacja w kierunku terapeutycznym upoważnia psychologa dziecięcego do podejmowania się czynności psychoterapeutycznych, zgodnych z wybrany nurtem psychologii (np. terapii poznawczo-behawioralnej, systemowej, kognitywnej).

Świadczenie usług psychologicznych odbywa się za zgodną klienta (opiekuna prawnego), stanowiącego podmiot diagnozowania. Ponadto, psycholog dziecięcy w Toruniu zobowiązany jest do zachowania tajemnicy informacji uzyskanych w trakcie spotkań.

Psycholog dziecięcy w Toruniu – zadania i kompetencje

Jakie są zadania psychologa dziecięcego? Pomoc specjalisty zdrowia psychicznego najmłodszych wiąże się z:

• oceną najbliższego otoczenia dziecka – środowiska rodzinnego, szkolnego i rówieśniczego;
• rozpoznawaniem niepokojących sygnałów, symptomów, opóźnień rozwojowych, deficytów emocjonalnych czy psychoruchowych;
• diagnostyką kliniczną;
• diagnostyką wychowawczo-kliniczną;
• udzielaniem pomocy psychologicznej, dostosowanej do problemu Pacjenta, jego predyspozycji, sytuacji życiowej, edukacyjnej i rodzinnej;
• udzielaniem niezbędnego wsparcia rodzinie;
  
  

Psycholog dziecięcy w Toruniu świadczy usługi w zakresie:

• diagnozy psychologicznej dzieci i młodzieży:
  • diagnozowanie problemów;
  • analiza zaburzeń;
• opiniowania:
  • oceny rozwoju dziecka;
  • określeniu nieprawidłowości: rozwojowych, związanych z funkcjonowaniem rodziny, środowiska szkolnego i rówieśniczego; przebiegu zaburzeń zachowania;
• orzekania:
  • wsparcie rodziców (opiekunów) w przypadku trudności rozwojowych zdiagnozowanych u dziecka;
• psychoterapii;
• udzielania pomocy psychologicznej.

Przyczyny i objawy problemów psychologicznych dziecka

Nie zawsze to rodzice, najbliższe dziecku osoby, zauważają pierwsze, niepokojące symptomy, świadczące o problemach i trudnościach - często osoby z otoczenia zauważają sygnały wysyłane przez dziecko, które rodzic może bagatelizować lub odbierać niewłaściwie.

Jeżeli jako rodzic/opiekun, dostajemy informacje dotyczące nietypowych, wrogich czy nieakceptowalnych zachowaniach dziecka, warto poważnie się nad nimi zastanowić. Brak reakcji lub bagatelizowanie uwag z otoczenia, może uśpić czujność rodzica a tym samym stać się maskowanym, piętrzącym się problemem.

Jakie objawy i zachowania dziecka powinny szczególnie nas zaniepokoić?

• trudności w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami;
• brak zainteresowania podejmowaniem kontaktów z otoczeniem, bliższych więzi, koleżeństwa;
• nagłą zmianę nastroju – obniżone samopoczucie, brak radości i uśmiechu, markotność, zamykanie się w sobie, płaczliwość;
• zmianę nastawienia wobec najbliższych lub najbliższego otoczenia – kłótnie, wrogość, obojętność; częste wchodzenie w konflikty z osobami dorosłymi i autorytetami (rodzicami, opiekunami, wychowawcami) i rówieśnikami;
• agresję, wulgarność, łatwe popadanie w gniew, złość, ogólną wrogość (nawet bez wyraźnej przyczyny);
• przesadne wycofane, nieśmiałość, przyjęcie postawy wycofanej, uległość
• nadwrażliwość na określone bodźce – słuchowe, dotykowe;
• zmianę nastawienia wobec dotychczas wykonywanych z satysfakcją czynności, zabawy, zainteresowań;
• problemy w okazywaniu uczuć lub chwiejność emocjonalna;
• zaburzenia snu, zaburzenia odżywiania.

Najczęstszymi przyczynami problemów psychologicznych dzieci i młodzieży są:

• brak zainteresowania ze strony rodziców, opiekunów;
• brak akceptacji ze strony kolegów, koleżanek, grupy rówieśniczej;
• trudne doświadczenie rodzinne: rozwód, separacja, wypadek, niepełnosprawność, choroba, śmierć;
• trudności w radzeniu sobie z krytyką otoczenia, kompleksy;
• niskie poczucie własnej wartości;
• presja grupy rówieśniczej;
• poczucie odrzucenia, niezrozumienia;
• stres, poczucie winy;
• presja ze strony rodziców, opiekunów;
• nadopiekuńczość rodziców;
• samotność;
• problemy finansowe rodziny;
• problemy z nauką.

Kiedy udać z dzieckiem do psychologa dziecięcego?

W terapii jakich zaburzeń pomaga psycholog dziecięcy? Problemy, z którymi możesz zwrócić się do specjalisty to m.in.:

• potrzeba sprawdzenia ogólnego stanu zdrowia dziecka pod względem rozwojowym;
• objawy nieharmonijnego rozwoju dziecka w sferze emocjonalnej;
• zaburzenia rozwoju społecznego;
• inne problemy psychologiczne, emocjonalne;
• zaburzenia zachowania;
• zaburzenia odżywiania;
• zaburzenia snu;
• rywalizacja w rodzeństwie;
• problemy z koncentracją;
• zaburzenia opozycyjno-buntownicze;
• problemy wychowawcze;
• problemy w szkole, z rówieśnikami;
• problemy okresu dojrzewania;
• zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD);
• uzależnienia od substancji, eksperymentowanie z substancjami psychoaktywnymi;
• uzależnienia od czynności w tym od komputera, Internetu, telefonu;
• zaburzenia lękowe, lęk separacyjny;
• zaburzenie obsesyjno-kompulsywne;
• fobie;
• napady paniki;
• agresja;
• moczenie mimowolne;
• choroba afektywna dwubiegunowa;
• depresja młodzieńcza;
• inne, niepokojące rodzica/opiekuna objawy.
  
  

Pomoc psychologiczna jest niezbędna, jeśli dziecko doświadczyło:

• przykrych wydarzeń tj. utrata bliskiej osoby, śmierć rodzica, rodzeństwa, zaginięcie bliskiej osoby;
• traumatycznych wydarzeń związanych z realnym zagrożeniem utraty życia lub zdrowia, lub sytuacji, w której dziecko było świadkiem wydarzenia;
• przemocy fizycznej, psychicznej, seksualnej (lub podejrzenia);
• nagłej zmiany w sytuacji życiowej:
  • adopcja,
  • pogorszenie sytuacji materialno-finansowej,
  • zmiana placówki edukacyjnej (kolejnej),
  • zmiana miejsca zamieszkania;
• nieprzyjemnych emocji związanych ze strachem, niepewnością w sytuacji epidemiologicznej:
  • hospitalizacja,
  • izolacja,
  • kwarantanna,
  • choroba w rodzinie.

Jak wygląda wizyta u psychologa dziecięcego w Toruniu?

Dziecko, zwłaszcza młodsze, nie potrafi wyrażać w pełni swoich odczuć, a ekspresja emocji eksponowana jest inaczej niż np. u dorastającej młodzieży. Emocje są trudniejsze, gdy jest się dzieckiem, dlatego istotne jest, by rodzice umiejętnie odczytywali niepokojące sygnały, zwiastujące problemy natury psychologicznej.

Wizyta u psychologa dziecięcego w Toruniu rozpoczyna się szczegółową konsultacją ze specjalistą, przy której zwyczajowo pozostaje również rodzic (opiekun). Narzędzia psychologiczne, metody i technika, dobierane są adekwatnie do wieku, stanu zdrowia i możliwości dziecka.

Praca z emocjami dziecka wiąże się ze wzmacnianiem poczucia własnej wartości i pokonywaniem barier w sferze poznawczej. Kontakt psychologa z dzieckiem odbywa się poprzez rozmowę, zabawę, gry, rysowanie i obserwację. Na podstawie zebranych danych o dziecku i jego najbliższym otoczeniu, specjalista podejmuje się szczegółowej analizy, diagnozy i opiniowania.

Psycholog dziecięcy – metody terapii

Zebrane podczas spotkania dane o dziecku, są odpowiednio analizowane i interpretowane. Kolejnym etapem jest określenie dalszych zaleceń i przekazanie ich opiekunom dziecka. Najczęstszą formą pomocy oferowanej przez psychologa dziecięcego są: spotkania cykliczne, poradnictwo psychologiczne i wsparcie terapeutyczne.

Podczas konsultacji psychologicznej, opiekunowie uzyskują istotną informację zwrotną, dotyczącą sposobów radzenia sobie z problemami dziecka. Mogą również zadać pytania, które rozwieją ich rodzicielskie wątpliwości.

Zgodnie z wymogami ustawowymi o zawodzie psychologa dziecięcego, do zadań specjalistów należy:

• przeprowadzanie badań psychologicznych;
• analiza procesów psychicznych dziecka;
• interpretacja zachowań i postawy indywidualnej dziecka;
• interpretacja zachowań w grupie ludzi, otoczeniu;
• przygotowanie i przystosowanie dziecka do: życia społecznego, rozwoju osobistego (edukacyjnego).

Psycholog dziecięcy w Toruniu może specjalizować się w wybranym nurcie terapeutycznym (psychoterapia dziecięcia). Do tych najbardziej popularnych nurtów zalicza się:

• podejście poznawczo-behawioralne;
• podejście psychodynamiczne;
• podejście systemowe.

Zapobieganie i pomoc w przypadku agresji u dziecka

Zarówno dorośli – rodzice, opiekunowie – jak i placówki pomocy rodzinie, powinny zapobiegać kształtowaniu się destrukcyjnych form agresji, stanowiących problem zarówno wśród osób dorosłych jak i dzieci. Profilaktyka zdrowia psychicznego i pomoc psychologiczna powinny przyczyniać się do eliminacji lub znacznego ograniczenia przemocy w rodzinie.

Rodzic, nauczyciel i psycholog szkolny to zazwyczaj pierwsza linia kontaktu z dzieckiem, u którego diagnozuje się problem agresji. Jednak skuteczną pomocą jest przede wszystkim intensywna współpraca z psychologiem dziecięcym, lekarzem rodzinnym, pediatrą i innymi specjalistami, którzy są w stanie oddziaływać na destrukcyjną agresję i autoagresję dziecka.

Wyróżnia się czynniki obciążające i wpływające na relację w linii rodzic-dziecko, które mogą wyzwalać agresję u dziecka:

• czynniki psychiczne – stan fizyczny, sen, leki, choroby;
• czynniki społeczne – relacja z partnerem, rodziną, przyjaciółmi, znajomymi;
• czynniki ekonomiczne – sytuacja finansowa, trudności finansowe;
• czynniki zawodowe – poziom zadowolenia z pracy;
• czynniki środowiskowe – miejsce zamieszkania;
• sytuacja mieszkaniowa – powierzchnia lokalu użytkowego, stan gospodarstwa domowego;
• czynniki psychiczne – zadowolenie z siebie, poczucie własnej wartości, świadomość siebie;
• temperament – w tym zmienne usposobienie, pobudliwość, opanowanie.

Źródła:

• Joachim Rumpf: Krzyczeć, bić, niszczyć – agresja u dzieci w wieku do 13 lat; GWP Gdańsk 2008; ISBN: 978-83-7489-126-4
• https://mindhealth.pl/specjalisci/psycholog-dzieciecy 
• https://psychologia.edu.pl/slownik/id.lek/i.html